Page 5 of 7

Maandag 23-9 weer supervroeg op. Ditmaal voor de bus naar Pokhara. Wederom een schitterde rit door het prachtige nepalese landschap. Bij een landslide lang stilgestaan, omdat een enorm rotsblok de hele weg in 2 richtingen blokkeerde. In Pokhara (spreek uit: Pokkara) een hotelkamer met schitterend uitzicht op de besneeuwde bergtoppen (als het niet bewolkt is), eigen toilet en BAD, satelite TV en fan geregeld voor euro 5,-. Een bedrag wat misschien 25%-33% is van de normale hoogseizoen prijs. Pokhara is nl. behoorlijk uitgestorven en het is goed mogelijk dat er op het moment meer guesthouses & restaurants dan toeristen zijn. We zitten ook regelmatig alleen te eten in een van de enorme grote restaurants. Dit met dank aan de maoisten, die Nepal vakkundig naar de afgrond leiden in samenwerking met een veel te lakse en corrupte overheid + koning. Verder is Pokhara een zeer relaxte stad aan een prachtig meer en dichtbij de erorm hoge Himalaya pieken. Alleen de erg hard om handel drammende Tibetaanse vluchtelingen kunnen de rust verstoren. De volgende dag per fiets een bezoek gebracht aan een tibetaanse vluchtelingenkamp en een s.o.s. kinderdorp voor tibetaanse kinderen. De meeste Tibetanen hier zijn in Nepal geboren en zijn nooit in Tibet geweest. Ze mogen wel, maar ze weigeren naar een bezit Tibet te gaan. Begrijpelijk aan de ene kant, maar aan de andere kant vragen wij ons af of ze in een bezet Tibet niet een beter leven zouden hebben. Misschien heeft het wel met de souvenirhandel te maken. De prijzen van de souvenirs liggen nl ondanks de beperkte aantallen toeristen hier een stuk hoger dan in Tibet, terwijl de kosten van levensonderhoud in Nepal lager zijn. Maar misschien denken we wel verkeerd. Voor de zekerheid maar wel wat sieraden gekocht bij 4 verschillende vrouwtjes tegen veel te hoge prijzen.
Beide trouwens flink last van maagklachten. De volgende twee dagen veel regen en Arno vrij ziek. Gelukkig viel dat samen en konden we helaas dus niet veel doen. De 2e dag wel naar Naudanda afgereisd om vanaf daar terug te lopen naar Pokhara. Een langere trek leek ons niets met dit weer / deze gezondheidstoestand. De volgende dag was het wel redelijk weer, maar Arno was nog zieker en ook Suus had last van darmklachten. Toch maar aan de leuke wandeling via Sarangkot naar Pokhara begonnen. Mooi uitzicht op het dal en meer van Pokhara en door kleine dorpjes. Helaas werden we halverwege een uur lang geteisterd door circa 100 bedelende kinderen die ons telkens in wisselende groepjes kwamen lastig vallen. Lang leve de toeristen die dit gedrag in de hand werken. Opgemerkt moet worden dat de volwassenen overigens werkelijk altijd supervriendelijk zijn en nagenoeg nooit bedelen. In Sarangkot kon Arno echt niet verder meer. Gelukkig kregen we een lift van een pakistaans stel dat een weekje vakantie in Nepal hield. De man werkte bij the christian welfare organization in Karachi waar 2 dagen eerder (25-9, dus tijdens zijn vakantie) zeven van zijn collega's waren vermoord door Moslim terroristen. Deze moslims hebben sinds Amerika's "War on Terrorism" al meerdere aanslagen om christenen in Pakistan gepleegd. Vrij bizarre situatie dus.

Zaterdag eerst maar eens naar de dokter. Arno waarschijnlijk flinke bacterie-infectie in darmen. Moest met een "stool-test" bevestigd worden. Suus voor de zekerheid ook maar gedaan. Zondag uitslag: beide verschillende bacterie-infecties, Arno wat zwaarder dan Suus. Dokter raadde ons aan om een paar dagen langer in Pokhara te blijven om de ontwikkeling te volgen en na een week weer een "stool-test" te doen. Gelukkig is het weer inmiddels erg goed, voelen we ons ook niet ziek en is Pokhara zeker niet vervelend om een paar dagen "vast" te zitten. Het is wel jammer dat we niet van al het lekker eten hier kunnen genieten. Want we hebben geen streng dieet van droog brood, droge rijst, gekookte aardappelen en water. Tijdens de 3 extra dagen in Pokhara was het enorm zonnig en warm en het zicht op de bergen erg goed, dus we hebben een beetje gevaren op het meer, relaxt zitten lezen e.d. Goed te doen dus, maar morgen (2 okt) wel lekker naar Chitwan toe.
Arno lijkt door de infectie inmiddels meer op Dolf Jansen dan op Anton Geesink, bij Suus is gelukkig nog niet zo veel verschil met voor de reis.
Over het geweld tussen de maoisten en het leger: O.b.v. ingezonden brieven in de krant en opmerking van locals mensen we te kunnen zeggen dat de aantallen van gewonde en gedode rebellen systematisch worden overschat en die van de kant van het leger worden onderschat. Toeristen merken niets van de schermutselingen, daar die ver van de toeristische plekken plaatsvinden. Ongerustheid hierover is echt niet nodig. Uiteten gaan brengt hier dus veel grotere risico's met zich mee.

Bevriende organisaties: NGO: International Council for Friends of Nepal en vrijwilligerswerk in nepal

Trans siberie express verslag            Ontwikkelingswerk in Nepal                    Happyshoes.com